میگنا

اختلال دوقطبی که به عنوان بیماری شیدایی و یا افسردگی شیدایی نیز شناخته می‌شود، یک اختلال خلقی و وضعیت سلامت روان مادام‌العمر است که باعث تغییرات شدید در خلق و خو، سطوح انرژی، الگوهای تفکر و رفتار می‌شود.این رفتارها می‌توانند ساعت‌ها، روزها، هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشند و توانایی فرد بیمار را برای انجام کارهای روزمره مختل کنند.اختلال دوقطبی یا شیدایی یک اختلال خلقی مزمن است که باعث تغییرات شدید در خلق و خو، سطح انرژی و رفتار بیمار می‌شود. دوره‌های شیدایی نشانه اصلی این بیماری هستند و اکثر افراد مبتلا به اختلال دو قطبی دوره‌های افسردگی را نیز دارند. این بیماری با دارو، گفتار درمانی، تغییر سبک زندگی و سایر درمان‌ها قابل کنترل است.انواع مختلفی از اختلال دوقطبی وجود دارد که شامل نوسانات قابل توجهی در خلق و خوی بیمار است که به آن دوره‌های شیدایی و افسردگی گفته می‌شود. با این حال، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی همیشه در حالت شیدایی یا افسردگی نیستند.علائم و نشانه اختلال دو قطبیدر اختلال دو قطبی معمولا دوره‌های متناوب افسردگی و شیدایی (مانیا) داریم؛ یعنی در دوره‌ای، خلق فرد پایین می‌آید، افسرده و بی‌حال می‌شود و در دوره‌ای خلق بالا رفته و بیش از حد شاد و پر انرژی می‌شود. در نتیجه این علائم را به دو فاز تقسیم می کنیم: علائم فاز شیدایی (مانیا) و علائم فاز افسردگی.جمال شمس،متخصص روان‌پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با اشاره به اینکه شیدایی یا مانیا حالتی از افسردگی است،گفت: این اختلال همزمان با فصل بهار آغاز می‌شود و با تظاهراتی همانند نشاط‌ زدگی، خلق بالا به صورت شادی، خوش‌بینی افراطی، اشکال در تمرکز و برنامه‌ریزی‌های بلندپروازانه دیده می‌شود.شمس با بیان اینکه در برخی از فصول سال به د میگنا...

حتی بزرگترین سخنرانان دنیا هم استرس سخنرانی را تجربه می کنند.فوبیای سخنرانی (Glossophobia) ترسی بسیار واقعی است که میلیون‌ها نفر در سراسر جهان به آن مبتلا هستند. تقریبا ۷۵درصد از افراد برای سخنرانی در جمع مقداری استرس و ترس را تجربه می‌کنند؛ پس اگر شما هم در این زمینه مضطرب هستید، تنها نیستید. این ترس بیشتر از آنچه فکر می‌کنید شایع است.مهم‌ترین چیزی که باید به یاد داشته باشید این است که کاملا عادی است که برای ارائه در مقابل جمعیتی هر چقدر بزرگ یا کوچک، احساس ترس کنید. امید داشته باشید؛ شما می‌توانید از این استرس به‌راحتی عبور کنید.هنگامی که در موقعیت جدی قرار می‌گیریم، طبیعی است که استرس سخنرانی سراغ ما بیاید. مثلاً زمانی که می‌خواهیم مقابل تعداد زیادی از افراد در موقعیت جدید صحبت کنیم و یا زمانی که قرار است در یک مهمانی که حضار برای ما غریبه اند، شرکت کنیم و…حتی بزرگترین سخنرانان دنیا هم استرس سخنرانی را تجربه می‌کنند.استرس سخنرانی در افراد مختلف، متفاوت است.فردی که استرس سخنرانی دارد ممکن است دچار این ۴  حالت گردد:- تپش قلب- عرق کردن دست- لرزش صدا- نفس کم آوردن.دو مورد اول قابل رویت نیستند. یعنی مخاطب متوجه آن نخواهد شد. چون علائمی کاملاً درونی است. یعنی زمانی که من دچار تپش قلب می شوم فردی جز خودم متوجه نمی‌شود. عرق کردن دست هم همینطور ..اما در مورد لرزش صدا و نفس کم آوردن، این دو جزء نشانه‌هایی است که اگر از قبل آمادگی‌های لازم کسب شده باشد، ما می‌توانیم به راحتی با آن کنار بیائیم.در مورد نفس کم آوردن هم باید روی تنفس‌مان کار کنیم. تنفس مان باید دیافراگمی باشد. اگر تمرینات به درستی انجام شود هنگام صحبت زمانی که استرس داریم نفس کم نمیاریم. ای میگنا...

روزنامه اطلاعات از کمبود داروهای روانپزشکی انتقاد کرد و نوشت: در حال حاضر بسیاری از داروهای ضدروانپریشی، ضد افسردگی، متعادل کننده خلق، داروهای محرک روانی و داروهای ضداضطراب نایاب یا کمیاب است. اکنون مشکل برای بیماران روانی که گروه عظیمی را تشکیل می‌دهند، این است که داروهای مورد نیازشان یافت نمی‌شود.   در حال حاضر بسیاری از داروهای ضد روانپریشی، ضد افسردگی، متعادل کننده خلق، داروهای محرک روانی و داروهای ضداضطراب نایاب یا کمیاب است و بیمار افسرده‌ای که با داروی مقتضی، زندگی بهنجار داشته است، با قطع اجباری دارو و برگشت افسردگی ممکن است اقدام به خودکشی کند.بیمار مبتلا به اسکیزوفرنیا که با داروی مناسب وظیفه خود را به عنوان همسر و پدر و کارمند یا کارگر به خوبی انجام می‌داد، با نایابی دارو و برگشت توهم و هذیان، کارکرد خود را از دست می‌دهد و امکان دارد تحت تأثیر هذیان و توهم، مرتکب اعمال خطرناکی شود.نایابی داروی متعادل کننده خلق سبب می‌شود که بیماری با کارکرد خوب، دچار حالت شیدایی شود و دست به کارهایی بزند که نتایج ناخوشایندی داردکه برای نمونه به بذل و بخشش اموال خود، روابط خارج از چارچوب ازدواج و سرمایه‌گذاری‌های مالی غیرمنطقی می‌توان اشاره کرد. کمبود داروهای ضدتشنج سبب برگشت حملات تشنجی می‌شود و ممکن است بیمار در یک چهارراه شلوغ، در راه پله یا هرمکان نامناسب دیگر دچار تشنج و فقدان خودآگاهی شود و با عوارض جبران‌ناپذیر روبرو شود.همچنین کودکی که با داروی محرک روانی از اختلال کاهش توجهر بیش‌فعالی رها شده است، با نایابی این دارو قادر به حضور در کلاس درس نخواهد بود.با توجه به این دلایل است که نبود یا کمبود داروهای اعصاب و روان مشکلات جبران‌ناپذیر میگنا...